رب وپدر ومادر
admin
ژانویه 11, 2016
دسته‌بندی نشده
1,708 مشاهده
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند، رب العالمین است یعنی پرورش دهنده وپرورنده همه عوالم است وهرآنچه درانها وجود دارد وپرورش دهنده من وتو وهمه موجودات عالم است .
ریشه ربب درقران ۹۸۰ مرتبه تکرارشده است ومعتقدم که رب برای بندگان نامی است که بسیارجذاب ودلفریب ومایه امیدواری برای انسانها است
خداوندقادرمتعال درقرانش تعلیم داده که بگوییم:
رب ارحمهما کما ربیانی صغیرا ۲۴اسرا
ای پرورش دهنده کل رحم کن پدرومادرم را چونکه مرا درکودکی پرورش دادند
پرورش دهنده کل فقط خداست واوست که درتمام مراحل پرورنده ماست ولی درزمان بارداری وتولد تا آخرعمر علاوه بر خود دونفررا متولی پرورش ونگهداری ومراقبت ازما موجودات قرارداده است ودراین ایه یادمان داده که ازخودش درخواست کنیم تا بخاطر مراقبت ونگهداری ازما درکودکی (صغیرا) به ان دو رحم کند
خداوند از پدرومادر مهربانتر ودلسوزتراست ولذا شایسته پرستش وعبودیت است
میگوییم :سبحان ربی الاعلی وبحمده
منزه است پرورش دهنده من که بسیاربلند مرتبه است وحمدش میگویم
ویا میگوییم :سبحان ربی العظیم وبحمده
منزه است پرورش دهنده من که بسیارباعظمت است وحمدش میگویم
تعلیممان داده که بگوییم:
رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسینا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً کَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَهَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ (۲۸۶)بقره
ای پرورش دهنده ما، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانى بر [دوش] ما مگذار؛ همچنانکه بر [دوشِ] کسانى که پیش از ما بودند نهادى. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویى؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن.
رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ (۲۰۱)بقره
ای پرورش دهنده ما، در این دنیا به ما نیکى و در آخرت [نیز] نیکى عطا کن، و ما را از عذاب آتش [دور] نگه دار.»
َ رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ قِنا عَذابَ النَّارِ (۱۶ ال عمران
ای پرورش دهنده ما، ما ایمان آوردیم؛ پس گناهان ما را بر ما ببخش، و ما را از عذاب آتش نگاه دار.
رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدینَ (۵۳) ال عمران
ای پرورش دهنده ما، به آنچه نازل کردى گرویدیم و فرستاده[ات] را پیروى کردیم؛ پس ما را در زمره گواهان بنویس.
رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ (۱۹۳) ال عمران
ای پرورش دهنده ما، ما شنیدیم که دعوتگرى به ایمان فرا مىخواند که: «به پروردگار خود ایمان آورید»، پس ایمان آوردیم. پروردگارا، گناهان ما را بیامرز، و بدیهاى ما را بزداى و ما را در زمره نیکان بمیران.
رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ (۱۹۴) ال عمران
ای پرورش دهنده ما، و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده دادهاى به ما عطا کن، و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو وعدهات را خلاف نمىکنى.
الدیباج على مسلم – جلال الدین السیوطی – ج ۶ – ص ۹۷ – ۹۸
۲۲ – ( ۲۷۵۴ ) ( حدثنی ) الحسن بن علی الحلوانی ومحمد بن سهل التمیمی ( واللفظ لحسن ) حدثنا ابن أبی مریم حدثنا أبو غسان حدثنی زید بن أسلم عن أبیه عن عمر بن الخطاب أنه قال قدم على رسول الله صلى الله علیه وسلم بسبی فإذا امرأه من السبی تبتغى إذا وجدت صبیا فی السبی اخذته فألصقته ببطنها وأرضعته فقال لنا ‹ صفحه ۹۸ › رسول الله صلى الله علیه وسلم أترون هذه المرأه طارحه ولدها فی النار قلنا لا والله وهی تقدر على أن لا تطرحه فقال رسول الله صلى الله علیه وسلم لله ارحم بعباده من هذه بولدها
مادری که فرزندش را گم کرده بود اورا پیدا کرد ودرآغوش گرفت ومیبوسیدوشیرش میداداصحاب که این صحنه را دیدند پیامبربه آنان فرمود: آیا این زن فرزندش را درآتش می اندازد؟ اصحاب گفتند: نه به خدا سوگند پیامبر فرمود:خدا نسبت به بندگانش مهربانترازاین مادربه فرزندش میباشد
الحمدلله رب العالمین به داشتن چنین خدایی به این مهربانی
مجمع الزوائد – الهیثمی – ج ۱۰ – ص ۲۱۳
( باب الله أرحم بعباده المؤمنین من الوالده بولدها ) عن أنس قال مر النبی صلى الله علیه وسلم ونفر من أصحابه وصبی فی الطریق فلما رأت أمه القوم خشیت على ولدها أن یوطأ فأقبلت تسعى وتقول ابنی ابنی وسعت فأخذته فقال القوم یا رسول الله ما کانت هذه لتلقی ابنها فی النار قال فخفضهم ( ۱ ) النبی صلى الله علیه وسلم وقال ولا الله یلقى حبیبه فی النار . رواه أحمد والبزاز ورجالهما رجال الصحیح . وعن عبد الله ابن أبی أوفى قال خرج رسول الله صلى الله علیه وسلم ذات یوم فإذا هو بصبی یبکى فقال یا عمر ضم الصبی فإنه ضال فجاءت أمه فأخذت ابنها فجعلت تضمه إلیها وترشفه وتبکی فقال النبی صلى الله علیه وسلم أترون هذه رحیمه بولدها فقالوا نعم فقال والله لله أرحم بالمسلمین من هذه بولدها .