روزگار و دنیا

روزگار
خدا بود و ازل بود و ابد و دیگر هیچ * هرچه بود هیچ بود و خدا همه چیز
می خواست خود را علنی کند * ببینندش ارزشش بگذارند و احترامش کنندفکر کرد و اراده ای، بساطی پهن کرد و خلقتی* ملک آفرید و اجنه ایتقدیسش کردند و تکریمولی انگار چیزی کم بود .تقدیس و تکریم از مخلوقاتی از روی فطرت وذات * لذتی نداشت برای خدا * فکری کرد و اراده ای که جانشین می گذارم و خلقتی دیگر باید* گفتند چرا؟* مگر تقدیس و تکریم ما کافی نیست؟ * مگر دور تو گردیدن ما کافی نیست؟* جانشین مائیم جانشین آن هم روی خاک خاکی که هر چه رویش باشد از فساد وتباهی ناگزیرگفت خود می دانم و شما نمی دانیدبگذارید و بگذرید که من اراده ای کردم و اینچنین خواهد شدبساطی چید و حکمتی انداختپدر را آفرید آدم نام * خدا، چه زیبا نامی است آدم* از او مادر پدید آورد حوا نام خدا چه زیبا نامی است حوا دستور سجده بر آدم را داد* و از این صحنه جنگ آغاز شد* جنگی نه ناخواسته، که به اراده و حکمت* طبل جنگ به صدا درآمد* جنگی همیشگی، بیچاره پدرم آدم و مادرم حوااز همه جا بی خبرکارگردان ماهر و خبره صحنه ،با شگرد بی چون و چراتحکم کرد بر آنها در دو جایکی در باغ نزد خود و دیگر بار * به خروج از باغ و ورود به دنیاخدا به خودت با تمام وجود ، ارزشت و احترامت می گذاریممی بینیم تورا با تمام وجود ، بیا و ما را باز گردان به باغتبه آنجا که جنه عرضها السماوات و الارض به آنجا که شرابه مسک به آنجا که لهم فیها ما تشتهیه الانفس و تلذ الاعین به آنجا که رضی الله عنهم و رضوا عنه * به آنجا که رضوان من الله اکبر است این چه بساطی بود که در انداختی تولد به دنیا و درد ورنج و ناگواری و دشواری نه به بدیها منحصر* که خوبی هایش هم دردسر و ناراحتی * این چه جهانی استاین چه بساطی است بیا و از ما بگذر و گذشتی رفاقت گونه* بیا و فرزندان بابا آدم و ننه حوا را ببخش* همه را شاد کن و به اجبار به بهشت ببر همان گونه که به اجبار خارجمان کردی .ای رب رحیم