بهشت را به بها میدهند ولی بهای بهشت بهانه هایی است که خدا قرارداده است
بهانه های خداوند
خداوند برای آمرزش بندگانش بهانه های زیادی قرارداده و فرموده که:
یاعبادی الذین اسرفو اعلی انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ان الله یغفرالذنوب جمیعا انه هوالتواب الرحیم ۵۳سوره زمر
اگرخدابهشت دهد ازسرلطف ومهربانی وفضل است والا ما بهای بهشت نداریم ماکجا وبهای بهشت کجا
َ اللَّهُ یَدْعُوا إِلَى الْجَنَّهِ وَ الْمَغْفِرَهِ بِإِذْنِه (۲۲۱)بقره
اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَهِ (۵۶)مدثر
َ إِنَّ رَبَّکَ واسِعُ الْمَغْفِرَهِ (۳۲)نجم
اللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَهً مِنْهُ وَ فَضْلاً وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ (۲۶۸)بقره
َ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَهٍ لِلنَّاسِ عَلى ظُلْمِهِم (۱۳)رعد
إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَهٍ وَ ذُو عِقابٍ أَلیمٍ (۴۳)فصلت
تفسیر القمی ؛ ج۲ ؛ ص۲۹۲
۱= گریه براهل بیت
، قَالَ وَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ ذَکَرَنَا أَوْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ– فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ دَمْعٌ مِثْلُ جَنَاحِ بَعُوضَهٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ.[۱]
قرب الإسناد (ط – الحدیثه) ؛ النص ؛ ص۳۶
یَا فُضَیْلُ، مَنْ ذَکَرَنَا– أَوْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ– فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِثْلُ جَنَاحِ الذُّبَابِ، غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ أَکْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ»[۲].
[۳]تفسیر فرات الکوفی ؛ ص۳۱۰
۲= شناخت واقراربه ولایت اهلبیت
[۴]– فُرَاتٌ قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْفَزَارِیُّ مُعَنْعَناً عَنْ خَیْثَمَهَ الْجُعْفِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی جَعْفَرٍ [مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍ] ع فَقَالَ لِی یَا خَیْثَمَهُ أَبْلِغْ مَوَالِیَنَا مِنَّا السَّلَامَ وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُمْ لَنْ یَنَالُوا مَا [من] عِنْدَ اللَّهِ إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ لَنْ یَنَالُوا وَلَایَتَنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ یَا خَیْثَمَهُ لَیْسَ یَنْتَفِعُ مَنْ لَیْسَ مَعَهُ وَلَایَتُنَا وَ لَا مَعْرِفَتُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ اللَّهِ إِنَّ الدَّابَّهَ [الرایه] لَتَخْرُجُ فَتُکَلِّمُ النَّاسَ مُؤْمِنٌ وَ کَافِرٌ وَ إِنَّهَا تَخْرُجُ مِنْ بَیْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ فَلَیْسَ یَمُرُّ بِهَا یَعْنِی مِنَ الْخَلْقِ مُسْلِمِینَ مُؤْمِنِینَ وَ إِنَّمَا کَفَرُوا بِوَلَایَتِنَا لا یُوقِنُونَ یَا خَیْثَمَهُ کانُوا بِآیاتِنا لَا یُقِرُّونَ یَا خَیْثَمَهُ اللَّهُ الْإِیمَانُ وَ هُوَ قَوْلُهُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ وَ نَحْنُ أَهْلُهُ وَ فِینَا مَسْکَنُهُ یَعْنِی الْإِیمَانَ وَ مِنَّا یعسب [الْیَعْسُوبُ] [یعبب] وَ مِنَّا عُرْفُ الْإِیمَانِ وَ نَحْنُ الْإِسْلَامُ وَ بِنَا عُرِفَ شَرَائِعُ الْإِسْلَامِ وَ بِنَا تَشَّعَّبُ [یَتَشَعَّبُ] فَمَنْ [ممن] یَرَى
تفسیر فرات الکوفی، ص: ۳۱۱
یَا خَیْثَمَهُ مَنْ عَرَفَ الْإِیمَانَ وَ اتَّصَلَ بِهِ لَمْ یُنَجِّسْهُ الذُّنُوبُ کَمَا أَنَّ الْمِصْبَاحَ یُضِیءُ وَ یَنْفُذُ النُّورُ وَ لَیْسَ یَنْقُصُ مِنْ ضَوْئِهِ شَیْءٌ کَذَلِکَ مَنْ عَرَفَنَا وَ أَقَرَّ بِوَلَایَتِنَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ.[۵]
الکافی (ط – الإسلامیه) ؛ ج۴ ؛ ص۲۴۱
۶– مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَهِ بِمَعْرِفَهٍ فَعَرَفَ مِنْ حَقِّنَا وَ حُرْمَتِنَا مِثْلَ الَّذِی عَرَفَ مِنْ حَقِّهَا وَ حُرْمَتِهَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ کَفَاهُ هَمَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ.
[۶]الکافی (ط – الإسلامیه) ؛ ج۴ ؛ ص۲۵۶
۳= حج گذاروعمره گذار
۱۸– مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ زَکَرِیَّا الْمُؤْمِنِ عَنْ شُعَیْبٍ الْعَقَرْقُوفِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْحَاجُّ وَ الْمُعْتَمِرُ فِی ضَمَانِ اللَّهِ فَإِنْ مَاتَ مُتَوَجِّهاً غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ إِنْ مَاتَ مُحْرِماً بَعَثَهُ اللَّهُ مُلَبِّیاً وَ إِنْ مَاتَ بِأَحَدِ الْحَرَمَیْنِ بَعَثَهُ اللَّهُ مِنَ الْآمِنِینَ وَ إِنْ مَاتَ مُنْصَرِفاً غَفَرَ اللَّهُ لَهُ جَمِیعَ ذُنُوبِهِ.[۷]
کامل الزیارات ؛ النص ؛ ص۱۸۰
۴= زائرامام حسین ع
۵- وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ کَثِیرٍ الرَّقِّیِّ قَالَ قَالَ الْبَاقِرُ ع زَائِرُ الْحُسَیْنِ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ یُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَنْ یُکْتَبَ عَلَیْهِ سَیِّئَهٌ فِی سَنَهٍ حَتَّى یَحُولَ عَلَیْهِ الْحَوْلُ فَإِنْ زَارَ فِی السَّنَهِ الْمُقْبِلَهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ.
[۸]من لا یحضره الفقیه ؛ ج۲ ؛ ص۵۸۳
۵= زائرامام رضا ع
۳۱۸۷- وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص سَتُدْفَنُ بَضْعَهٌ مِنِّی بِخُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مَکْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ کَرْبَهُ وَ لَا مُذْنِبٌ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ[۹].[۱۰]
من لا یحضره الفقیه ؛ ج۲ ؛ ص۵۸۴
۳۱۸۸- وَ رَوَى النُّعْمَانُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع أَنَّهُ قَالَ سَیُقْتَلُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی بِأَرْضِ خُرَاسَانَ بِالسَّمِّ ظُلْماً اسْمُهُ اسْمِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمُ ابْنِ عِمْرَانَ مُوسَى ع أَلَا فَمَنْ زَارَهُ فِی غُرْبَتِهِ غَفَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ ذُنُوبَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لَوْ کَانَتْ مِثْلَ عَدَدِ النُّجُومِ وَ قَطْرِ الْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ الْأَشْجَارِ[۱۱].[۱۲]
من لا یحضره الفقیه ؛ ج۲ ؛ ص۵۸۴
[۱] قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی – قم، چاپ: سوم، ۱۴۰۴ق.
[۲] ( ۲)- روى البرقیّ فی محاسنه: ۶۳/ ۱۱۰، و القمّیّ فی تفسیره ۲: ۲۹۲، و ابن قولویه فی کامل الزّیارات: ۱۰۳/ ۸ ذیل الحدیث، و رواه الصّدوق فی ثواب الأعمال: ۲۲۳/ ۱، و نقله المجلسیّ فی بحاره ۷۴: ۳۵۰/ ۱۸٫
[۳] حمیرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد (ط – الحدیثه) – قم، چاپ: اول، ۱۴۱۳ ق.
[۴] ( ۴۱۵). انظر ما تقدم فی ذیل الآیه ۱۰۲/ التوبه و قد کانت هذه الروایه تحت الرقم ۹ من سوره النحل اشتباها.
و قریب منه ما ورد عن أمیر المؤمنین و الباقر و الصادق علیهم السلام و غیرهم انظر البرهان و الدّر المنثور.
[۵] کوفى، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی – تهران، چاپ: اول، ۱۴۱۰ ق.
[۶] کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی (ط – الإسلامیه) – تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق.
[۷] کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی (ط – الإسلامیه) – تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق.
[۸] ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات – نجف اشرف، چاپ: اول، ۱۳۵۶ش.
[۹] ( ۵). رواه فی العیون ص ۳۶۴ مسندا عن جابر الجعفى عن أبی جعفر عن أبیه عن آبائه– عن أمیر المؤمنین علیهم السلام عنه صلّى اللّه علیه و آله. و هذا الخبر من جمله معجزاته صلّى اللّه علیه و آله و اخباره عن المغیبات: و کذا الخبر الآتی یعد من جمله معجزات أمیر المؤمنین علیه السلام و اخباره بالمغیبات.
[۱۰] ابن بابویه، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه – قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق.
[۱۱] ( ۱). رواه فی العیون ص ۳۶۴ مسندا.
[۱۲] ابن بابویه، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه – قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق.